26 lipca 2022

Praca sezonowa w Niemczech: wszystko, co musisz o niej wiedzieć


W niektórych branżach, np. rolnictwie, gastronomii czy turystyce określone okresy w roku są szczególnie „gorące”. Aby zapewnić ciągłość pracy, pracodawcy sięgają po wsparcie pracowników tymczasowych. W artykule odpowiemy na najczęściej zadawane pytania dotyczące pracy sezonowej.


Rolnictwo, gastronomia, handel czy turystyka to tylko kilka przykładów branż regularnie wspieranych przez pracowników sezonowych. Rozważasz zatrudnienie pracownika na sezon? Sprawdź, co musisz wiedzieć, zanim podpiszesz umowę.



Jaka umowa obowiązuje przy pracy sezonowej?

W przypadku pracy sezonowej pracodawcy zazwyczaj podpisują z zatrudnionymi umowy o pracę na czas określony. Ulegają one automatycznemu rozwiązaniu w określonym terminie lub w przypadku zaistnienia innych okoliczności (w rolnictwie np. z chwilą, gdy spadnie pierwszy śnieg).



Czy pracownicy sezonowi podlegają ubezpieczeniom społecznym?

W większości przypadków praca sezonowa jest rodzajem zatrudnienia krótkoterminowego. W przypadku takiego zatrudnienia pracodawcy i pracownicy nie muszą oprowadzać składek na ubezpieczenie społeczne. Aby zwolnienie ze składek było możliwe, konieczne jest jednak spełnienie określonych warunków. Jakich?

  • Jeśli pracownik tymczasowy pracuje pięć dni w tygodniu, nie może wykonywać obowiązków dłużej niż przez trzy miesiące. 
  • Jeśli pracownik jest zatrudniony przez mniej niż pięć dni w tygodniu, praca sezonowa jest ograniczona do 70 dni roboczych. 

Aby wyeliminować ryzyko przekroczenia określonego prawem limitu (jeśli ten zostałby przekroczony, pracownicy sezonowi musieliby podlegać ubezpieczeniu społecznemu), pracodawcy stosują zazwyczaj specjalny kwestionariusz dotyczący pracy sezonowej.



Jaka jest minimalna płaca przy pracy sezonowej?

Ustawowa płaca minimalna obowiązuje od lipca 2022 roku i wynosi 10,45 euro brutto za godzinę. Taka stawka obowiązuje także dla pracowników sezonowych, zarówno Niemców, jak i obcokrajowców.



Jak wygląda prawo do urlopu w przypadku pracy sezonowej?

Prawo do urlopu określa ustawa o urlopie federalnym (BUrlG). Choć prawo rozróżnia osoby samozatrudnione i pracowników, nie rozróżnia, czy ktoś pracuje na pół etatu, na cały etat, 

w niepełnym wymiarze godzin czy marginalnie. W związku z tym zasady te dotyczącą także pracowników sezonowych. 

Zgodnie § 5 BUrlG: „Pracownikowi przysługuje jedna dwunasta wymiaru urlopu wypoczynkowego za każdy pełny miesiąc istnienia stosunku pracy”.
Ze względu na fakt, że ustawowy wymiar urlopu wynosi 20 dni w przypadku pięciodniowego tygodnia pracy, a pracownicy wykorzystują jedną dwunastą rocznego urlopu w każdym miesiącu zatrudnienia, pracownik sezonowy ma prawo do:

  • dwóch dni urlopu po jednym miesiącu pracy sezonowej;
  • trzech dni urlopu po dwóch miesiącach pracy sezonowej;
  • pięciu dni urlopu po trzech miesiącach pracy sezonowej.


Czy pracownik sezonowy ma prawo do wypłaty wynagrodzenia w przypadku choroby?

Jeżeli pracownik nie może wykonywać pracy z powodu choroby, ma prawo do dalszego wypłacania wynagrodzenia przez okres niezdolności do pracy (maksymalnie 6 tygodni). Co ważne, zatrudniony nabywa takie uprawnienie dopiero w momencie, kiedy stosunek pracy trwał nieprzerwanie dłużej niż cztery tygodnie. Jeśli pracownik sezonowy zachoruje w trakcie pierwszego miesiąca zatrudnienia, nie ma prawo do otrzymania wynagrodzenia za czas choroby.



Czy pracownicy sezonowi muszą odprowadzać podatek od wynagrodzeń?

Co do zasady pracownicy sezonowi muszą płacić podatek od swoich wynagrodzeń. W praktyce kwota ich wynagrodzenia jest z reguły niższa niż kwota podstawowej ulgi podatkowej (w 2022 roku wynosi ona 9 984 euro rocznie). Jeśli zatrudniony w pracy sezonowej zarabia mniej, nie musi płacić podatku (jeśli wynagrodzenie przekroczy ten limit, podatek od wynagrodzeń zostanie potrącony z pensji jak w przypadku każdego innego pracownika).

 

W przypadku pracy sezonowej pracodawca ma możliwość uproszczenia rozliczenia poprzez potrącenie ryczałtu podatkowego od wynagrodzeń w wysokości 25 procent. W ten sposób nie musi obliczać podatku od wynagrodzeń, a zamiast tego płaci ryczałt zbliżony do kwoty, jaką zapłaciłby za normalnego pracownika. Zgodnie z § 40a ustawy o podatku dochodowym (EStG) taka możliwość istnieje jednak wyłącznie wtedy, gdy spełnione są następujące warunki:

  • pracownik wykonuje pracę sezonową na rzecz pracodawcy tylko okazjonalnie i nieregularnie;
  • okres zatrudnienia nie przekracza 18 kolejnych dni roboczych;
  • wynagrodzenie nie przekracza średnio 120 euro za dzień pracy;
  • praca sezonowa musi być konieczna w nieprzewidywalnym czasie i natychmiast. W tym przypadku zwykle nie ma znaczenia, jaka jest średnia płaca dzienna.